آلومینیوم (Aluminum)
عنصر شیمیایی آلومینیوم با عدد اتمی 13 و نیز نشان شیمیایی AL ، دارای چگالی کمتر از سایر فلزات رایج می باشد ، برای مثال چگالی آن 3/1 چگالی فولاد می باشد. از آنجائیکه این عنصر میل زیادی برای ترکیب با اکسیژن دارد، بنابراین با قرار گرفتن در معرض هوا ، روی سطح آن یک لایه اکسید محافظ تشکیل می گردد.
عنصر آلومینیوم هم به لحاظ ظاهری هم به لحاظ رنگ و نیز از جنبه توانایی زیاد در انعکاس نور، شباهت بسیار زیادی به عنصر نقره دارد . میتوان گفت این عنصر نرم و شکل پذیر بوده و خاصیت غیر مغناطیسی دارد و به همین سبب تجدید پذیر است. وجود یک ایزوتوپ پایدار در آن ، سبب شده تا تبدیل به دوازدهمین عنصر رایج در جهان گردد .
بازیافت آلومینیوم
فرآیندی که در آن از آلومینیوم در محصولات جدید استفاده می شود فرآیند بازیافت آلومینیوم گفته می شود. بازیافت آلومینیوم نسبت به استخراج آن به مراتب ارزان تر و به صرفه تر است . در واقع در بازیافت ضایعات ما تنها نیاز به %5 انرژی تولید آلومینیوم جدید خواهیم داشت.
در ایالات متحد چیزی در حدود 31 درصد از تمام آلومینیوم تولید شده از قراضه بازیافت می گردند. بیشترین کاربرد ضایعات آلومینیوم فرآورده شده برای تولید ظروف نوشیدنی می باشد و اکثر اوقات دوباره آن ها را به قوطی های آلومینیومی تبدیل می کنند. در بیشتر کشورهای پیشرفته جهان بازیافت قوطی های آلومینیومی یک فعالیت سود ده و مفید می باشد زیرا بسیاری از افراد معمولی جامعه در آن مشارکت خواهند داشت .
البته بازیافت آلومینیوم تنها به قوطی محدود نمی شود و ذوب کردن قراضه های بسیاری از محصولات آلومینیومی، ماده اولیه جهت تولید پروفیل در و پنجره و نیز انواع پروفیل های آلومینیوم را فراهم می کند.آلومینیوم حاصل از بازیافت کیفیتی برابر با آلومینیوم حاصل از شمش این فلز دارد، بنابراین برای انتخاب محصول باید به فرآیند تولید و آلیاژ توجه نمود.
تاریخچه بازیافت
بازیافت آلومینیوم از سال 1900 شروع شده بنابراین فرآیند جدیدی نیست از مناسب ترین راه ها برای جمع کردن سرمایه در جنگ جهانی دوم محسوب می شده ، البته تا اواخر سال 1960 نزد عموم مردم گسترش پیدا نکرده بود تا اینکه قوطی های آلومینیومی برای مواد آشامیدنی طرفدار پیدا کردند و این امر سبب آگاهی و توجه نسبت به بازیافت این فلز ارزشمند گردید.
